(2)
PAW INDYJSKI-Pavo cristatus
Pawie, duże naziemne ptaki samce z majestatycznie pięknym ogonem należą do tej samej rodziny co przepiórki, dzikie kury, bażanty. Pochodzą z kontynentu azjatyckiego(Indie, Cejlon),gdzie nadal występują i żyją w stanie dzikim. Ptaki te przebywają tam na dużych otwartych terenach w pobliżu dużych drzew, na których gromadnie sypiają, dla większego bezpieczeństwa. Jeśli zbliża się niebezpieczeństwo, pierwszy ptak, który je zauważy podnosi głośny okrzyk, a po chwili i inne.
Żerując ptaki te wyszukują ziaren, owoców, pączków i pędów roślin, drobne zwierzęta, robaki, larwy owadów, mięczaki, płazy a nawet węże, by póżniej na nocleg znów powrócić na swoje drzewo.
Nadejście pory deszczowej sprawia, że ptaki przystępują do okresu lęgowego. W tym czasie samce rozkładają swe piękne treny, popisując się przed samicami starając się wywrzeć jak najlepsze wrażenie. Wtedy też odwraca się by ukazać jej kępy kontrastowego puchu na spodzie ogona, a następnie znów się odwraca, zbliża do niej i potrząsa od czasu do czasu piórami. Gdy samica po takim pokazie mu ulegnie, dochodzi wtenczas do kopulacji.
Samica zakłada gniazdo w ustronnym zacisznym miejscu, często na skraju zarośli, lasu-pod osłoną krzewów i w zagłębieniu znosi 5-7 jajek, które sama wysiaduje 28 dni. Młode wykluwają się pokryte brunatno-żółtym puchem i już po pewnym czasie wraz z matką wychodzą na szukanie pożywienia. W wieku 2 mcy. potomstwo jest już w pełni upierzone i podobne do samicy lecz mniejsze. Wielkość osobników dorosłych osiągają w wieku ok.1 roku. Jest to ptak poligamiczny, dojrzewający płciowo około 2-3 roku życia. Dożywa wieku 18 lat. Zazwyczaj ptak ten lata rzadko, głównie w razie niebezpieczeństwa a jego lot nigdy nie jest długi. Woli raczej się poruszać długimi skokami lub biegnąc. Ptak ten ma bardzo dobrze rozwinięty zmysł wzroku i słuchu, co też sprawia, że w naturze ciężko go podejść. Na najmniejszy podejrzany hałas ptak zaraz podnosi okrzyk alarmowy ostrzegając całą okolicę. Podobnie jak w większości ptaków z tego rzędu, paw ma krótkie skrzydła, szerokie i zaokrąglone, ale mocne, co sprzyja do natychmiastowego poderwania się w górę.
W warunkach hodowlanych jest to bardzo lubiany ptak, łatwo się oswajający. U nas do lęgów przystępuje w maju, a zniesienie jego może u niektórych ptaków wynieść nawet ok.20 jaj. Żywimy je urozmaicenie, podając im różne gatunki zbóż, owoce, warzywa, zieleninę.
Ptaki te raczej nie nadają się do utrzymywania ich w wolierach, chyba, że są przestronne. Wolą raczej przebywać na wybiegach, na których same zaspokajają swoje potrzeby pokarmowe, trzeba je jednak przyzwyczaić by na noc powracały do swoich miejsc sypialnych, np. kurnik, stodoła, woliera itp. Dorosły samiec osiąga 180-230cm,z czego na ogon-tren przypada ok.130-160cm, który składa się z 150 piór. Samica osiąga długość 90-100cm.
W hodowlach uzyskano już kilka barwnych mutacji tego ptaka, jak i też krzyżówkę z pawiem jawajskim. Ptak bardzo łatwy w hodowli.
Jacek "wanted" Zaborowski
dodane na fotoforum:
