(0)
Gród sandomierski założony został już w początkowym etapie ekspansji wielkopolskich Piastów na ziemie leżące za Wisłą, osiągając w roku 1000 status centrum polityczno-wojskowego dużej prowincji i głównego punktu strategicznego władców Państwa Polskiego do budowy wschodniego pogranicza Małopolski. Od XI wieku pełnił funkcję siedziby kasztelani, by na początku XII stulecia stać się stolicą księstwa pod panowaniem, początkowo Henryka Sandomierskiego, następnie Bolesława IV Kędzierzawego i jego brata Kazimierza II Sprawiedliwego, który zapisał się w dziejach miasta jako hojny fundator kościołów, a być może także inicjator rozbudowy istniejącego założenia do rozmiarów i formy odpowiadającej książęcym potrzebom. Gród księcia stanął na jednym z trzech wzniesień sandomierskich, na najbardziej wysuniętym na południe cyplu skarpy wiślanej. Ochronę jego mieszkańców miał zapewniać drewniano-ziemny wał, wysunięte przedwale z zasiekiem utworzonym ze skośnie wbitych pali oraz szeroka na około 5 metrów fosa. Domy mieszkalne i budynki gospodarcze wewnątrz grodu wzniesiono z drewna, najważniejsze gmachy: palatium książęce lub kościół, były jednak murowane, o czym świadczą wyniki badań archeologicznych i przekazy źródłowe opisujące najazd hord tatarskich w 1259 roku i zdobycie przez jedną z nich Sandomierza.
dodane na fotoforum:
