(1)
Parafia została erygowana przed 1440 rokiem, do 1786 roku należała do diecezji krakowskiej. Pierwsze kościoły budowano drewniane, a ostatni drewniany został wybudowany w 1675 roku.
Uległ on zniszczoniu prawdopodobnie w pierwszej połowie XIX wieku. Kościół murowany wybudowano z końcem XIX wieku wg. projektu architekta Piekarskiego w stylu neogotyckim – został zburzony przez Niemców podczas wycofywania wojsk 27 lipca 1944 roku. Obecny budynek doczekał się odbudowy w latach 1957 – 1959 wg. projektu inż. Gawlika i H. Budziło z Krakowa, które to prace budowlane prowadził majster murarski Stanisław Lachowski z Pniowa pod nadzorem projektanta inż. H. Budziłły. Polichromia wykonana była wg. projektu i pod kierunkiem artysty plastyka Jana Budziłły – prof. ASP w Krakowie. Kościół - poświęcony w 1959 roku, a konsekrowany 26 czerwca 1960 roku przez biskupa przemyskiego – sufragana Stanisława Jankiela został wyposażony w organy ufundowane w 1960 roku przez byłych mieszkańców parafii: Franciszka i Józefę Czerniakowskich z Chicago.
6067
Zespół składający się z kościoła parafialnego, otaczającego go muru z kapliczkami i położonej w pobliżu plebani, zlokalizowany jest na krawędzi skupionej zabudowy wsi.
Kościół jest murowany z cegły i kamienia, obustronnie otynkowany. Stropy są wymurowane z cegły, podobnie jak sklepienia, posadzka murowana, ramy okienne metalowe, osadzone w metalowych futrynach. Drzwi wykonane z drewna: dwuskrzydłowe, częściowo przeszklone. Mury z zewnątrz są skarpowane- skarpy wykonane zostały z cegły i otynkowane. Dach kryty blachą miedzianą kryje rozczłonkowane wysmukłymi filarami, wspierającymi łuki sklepień wnętrze. Nad chórem i nawą wykonano sklepienia kolebkowe z gurtami, które w przecięciu transeptu z nawą tworzą sklepienia krzyżowe, nad prezbiterium- żebrowe, natomiast na nawach bocznych i ramionach transeptu kolebkowe. Tęcza została zamknięta łukiem ostrym. Sklepienia, ściany: nawy, prezbiterium, transeptu, naw bocznych i chóru pokryte są polichromią ornamentalną i popiersiami świętych polskich. Na tylnej ścianie prezbiterium wykonane zostało malowidło przedstawiajace wyobrażenie Chrystusa na tle krzyża, u którego stóp klęczy św. Zygmunt. Przed malowidłem znajduje się ołtarz główny.
W prezbiterium stoi ołtarz główny z drewnianą mensą. W miejscu retabulum, na ścianie znajduje się malowidło z wyobrażeniem św. Zygmunta i Chrystusa na tle krzyża. Ołtarze boczne – po stronie lewej, przy ścianie transeptu ołtarz ze św. Józefem, po prawej Matka Boska - otaczają okna prezbiterium, naw bocznych i transeptu z witrażami o bogatej ornamentyce wykonane przez Kra
Parafia została erygowana przed 1440 rokiem, do 1786 roku należała do diecezji krakowskiej. Pierwsze kościoły budowano drewniane, a ostatni drewniany został wybudowany w 1675 roku.
Uległ on zniszczoniu prawdopodobnie w pierwszej połowie XIX wieku. Kościół murowany wybudowano z końcem XIX wieku wg. projektu architekta Piekarskiego w stylu neogotyckim – został zburzony przez Niemców podczas wycofywania wojsk 27 lipca 1944 roku. Obecny budynek doczekał się odbudowy w latach 1957 – 1959 wg. projektu inż. Gawlika i H. Budziło z Krakowa, które to prace budowlane prowadził majster murarski Stanisław Lachowski z Pniowa pod nadzorem projektanta inż. H. Budziłły. Polichromia wykonana była wg. projektu i pod kierunkiem artysty plastyka Jana Budziłły – prof. ASP w Krakowie. Kościół - poświęcony w 1959 roku, a konsekrowany 26 czerwca 1960 roku przez biskupa przemyskiego – sufragana Stanisława Jankiela został wyposażony w organy ufundowane w 1960 roku przez byłych mieszkańców parafii: Franciszka i Józefę Czerniakowskich z Chicago.
6067
Zespół składający się z kościoła parafialnego, otaczającego go muru z kapliczkami i położonej w pobliżu plebani, zlokalizowany jest na krawędzi skupionej zabudowy wsi.
Kościół jest murowany z cegły i kamienia, obustronnie otynkowany. Stropy są wymurowane z cegły, podobnie jak sklepienia, posadzka murowana, ramy okienne metalowe, osadzone w metalowych futrynach. Drzwi wykonane z drewna: dwuskrzydłowe, częściowo przeszklone. Mury z zewnątrz są skarpowane- skarpy wykonane zostały z cegły i otynkowane. Dach kryty blachą miedzianą kryje rozczłonkowane wysmukłymi filarami, wspierającymi łuki sklepień wnętrze. Nad chórem i nawą wykonano sklepienia kolebkowe z gurtami, które w przecięciu transeptu z nawą tworzą sklepienia krzyżowe, nad prezbiterium- żebrowe, natomiast na nawach bocznych i ramionach transeptu kolebkowe. Tęcza została zamknięta łukiem ostrym. Sklepienia, ściany: nawy, prezbiterium, transeptu, naw bocznych i chóru pokryte są polichromią ornamentalną i popiersiami świętych polskich. Na tylnej ścianie prezbiterium wykonane zostało malowidło przedstawiajace wyobrażenie Chrystusa na tle krzyża, u którego stóp klęczy św. Zygmunt. Przed malowidłem znajduje się ołtarz główny.
W prezbiterium stoi ołtarz główny z drewnianą mensą. W miejscu retabulum, na ścianie znajduje się malowidło z wyobrażeniem św. Zygmunta i Chrystusa na tle krzyża. Ołtarze boczne – po stronie lewej, przy ścianie transeptu ołtarz ze św. Józefem, po prawej Matka Boska - otaczają okna prezbiterium, naw bocznych i transeptu z witrażami o bogatej ornamentyce wykonane przez Krakowską Pracownię Witraży.
Autor: Odkryj
dodane na fotoforum:
