(1)
Ratusz
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ratusz (dom rady niem. Rathaus) – reprezentacyjny budynek użyteczności publicznej, zwykle tradycyjna siedziba samorządowych władz miejskich.
W starożytnej Grecji funkcję ratusza pełnił buleuterion, w Rzymie była to kuria.
Ratusze w miastach południowej Europy zaczęły powstawać w XII wieku jako siedziby władzy miejskiej; na terenach północnej Europy pojawiły się około 100 lat później. Wcześniej władze miejskie zbierały się w różnych miejscach, najczęściej w prywatnych domach kupców lub halach sukienniczych[1].
W okresie średniowiecza (w XII wieku) pojawiły się ratusze o charakterze budowli obronnych. Były stawiane najczęściej na planie czworoboku i sytuowane w centrum miasta, na rynku lub przy jednej z ważniejszych pierzei. Ważnym elementem ratusza była wieża pełniąca funkcję strażnicy miejskiej. Wieża była wkomponowana w bryłę budynku lub budowana jako wolno stojąca (beffroi). Spotyka się także ratusze z dwiema wieżami (nie wiadomo dokładnie, co miały one symbolizować; jednym z przykładów jest ratusz w Szprotawie). Najważniejszym pomieszczeniem w ratuszu była sala obrad. Było to jednocześnie największe i najbardziej reprezentacyjne pomieszczenie w budynku, umieszczano je na pierwszym piętrze.
W okresie renesansu i baroku ratusze budowano w bardziej ozdobnej formie, architektura była zbliżona do pałacowej.
Ratusz, jako budowla monumentalna i reprezentacyjna był znakiem siły i samorządności miasta, wokół niego budowano kramy kupieckie, sukiennice.
Jedynym zachowanym w Polsce ratuszem drewnianym jest ratusz w Sulmierzycach.
W Polsce często ratusz jako budynek jest określany mianem magistrat./wikipedia/
dodane na fotoforum:
