Historia Sanktuarium

Do parafii w Krynkach w roku 1967 przyjeżdża do pracy ks. Czesław Wala i obejmuje obowiązki Wikariusza. Bardzo szybko gorliwy kapłan spostrzegł, że mieszkańcy odległych wsi takich jak Kątków i Wióry odległych o 8 km bardzo rzadko pojawiają się na niedzielnych mszach świętych jak również nie posyłają dzieci na naukę religii. Nie zastanawiając się długo zorganizował punkt katechetyczny w Kałkowie. Była to gospodarcza szopa, bez podłogi, sufitu, z dziurawym dachem, którą własnoręcznie wyremontował. Katechezę w szopie rozpoczął we wrześniu 1967 roku. Ciężka praca, wewnętrzna determinacja, przekonanie, że to jest to, co powinien robić, po czterech latach doprowadzają do idei budowy kaplicy św. Maksymiliana Marii Kolbego tj. Ośrodka duszpasterskiego. Trzeba tez zaznaczyć, że ks. Wala był systematycznie wzywany na rozmowy, przesłuchania i szykanowany przez funkcjonariuszy służby bezpieczeństwa i władz administracyjnych. 14 czerwca 1971 roku zostaje poświęcony dom Boży i rozpoczyna się normalna praca duszpasterska, odprawianie Mszy Św., głoszenie kazań, spowiedź. Chociaż mieszkańcy uważali księdza Walę za swojego proboszcza to formalnie jest ciągle wikariuszem w parafii Krynki.W grudniu 1981 r. otrzymuje pozwolenie na osiedlenie w Kałkowie, a w czerwcu 1982 r. zostaje proboszczem parafii. Właściciele Kaniowie odstępują mu oborę, która ma służyć za plebanię. Z pomocą wiernych tj. po zrobieniu okien, podłóg, pieców itp. prac adaptacyjnych, obora-kaplica ma nowego mieszkańca - tym razem księdza. W 1982 r. rozpoczyna się budowa kościoła. W kwietniu rozpoczęto kopanie fundamentów, a w ciągu 153 dni stanęły mury. Przy budowie pracowała cala parafia, a nawet głuchoniemi, których duszpasterzem w diecezji był ks. Wala, dobrze znający język migowy. W 1982 roku w sierpniu ksiądz wraz z grupą młodzieży przyjeżdża z pielgrzymką do Lichenia i tam spotyka się z kustoszem sanktuarium Matki Boskiej Licheńskiej ks. Eugeniuszem Makulskim, urodzonym w Kotarszynie, blisko Kałkowa. Owocem tej wyprawy było ofiarowanie przez księdza Makulskiego kopii obrazu Matki Boskiej Licheńskiej dla kościoła w Kałkowie i ustalenie terminu- że ingres Matki Boskiej z Lichenia nastąpi 21 maja 1983 roku w uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Po zapadnięciu tej ważnej decyzji, przystąpiono do intensywnych przygotowań. Nowy duch wstąpił w ludzi. Wreszcie nadszedł ten dzień. A tak wspomina ksiądz Makulski: "W wigilię Zesłania ducha Świętego 21 maja 1983 roku wiozłem z Lichenia w złocistej ramie poświęconą już kopię Cudownego Obrazu przybraną w zieleń i biało-czerwone goździki. Minęliśmy Starachowice i zbliżamy się do nowej parafii Styków. Wjeżdżamy w bogato udekorowaną, dziesięciokilometrową trasę. W lesie, niedaleko za skrzyżowaniem widzimy wspaniałą bramę triumfalną z napisem: Witamy Cię Maryjo na Ziemi Świętokrzyskiej. Witam się z księdzem Walą i wskazując na przywieziony obraz Matki Bożej mówię: teraz On jest twój, strzeż go i bądź razem z powierzonym ci ludem jeszcze większym czcicielem Tej, którą obraz przedstawia. Ona niech będzie Matką dla ciebie i tych wszystkich, którzy do Niej przyjdą, z tym co ich boli, cieszy czy niepokoi". Były pierwsze wzruszenia i łzy. O godzinie 17-tej Obraz Bolesnej Królowej Polski w obrazie Licheńskim z orłem na piersi przebywa na miejsce swego przeznaczenia: do Kałkowa-Godowa. Jeszcze przed zimą kościół został zadaszony i pokryty blachą, a 9 czerwca 1984 r. odbyło się uroczyste przeniesienie obrazu z kaplicy do dolnego kościoła. I znów nie zabrakło księdza Makulskiego - ojca chrzestnego sanktuarium w Kałkowie. 21 maja 1988 r., w wigilię uroczystości Zesłania Ducha Świętego, w piątą rocznicę ingresu Bolesnej Królowej Polski do Kałkowa, ks. bp Marian Zimałek poświęcił nówą sukienkę dla obrazu, po czym w uroczystej procesji obraz został przeniesiony na stałe z dolnego do górnego kościoła. Budowa kościoła została ukończona, a wzniesiono ją jako wotum dziękczynne za ocalenie Narodu Polskiego od ateizmu z błagalną prośbą o pokój na świecie. W następnych latach ks. Wala wykupuje od miejscowych rolników grunty rolne, na których w krótkim czasie buduje szereg nowych obiektów: dom Jana Pawła, domy pielgrzyma, hydrofornie, dom "Panoramy Świętokrzyskiej", dom Męki Pańskiej, dzwonnicę, Drogę Krzyżową na nasypie, wyróżniającą się monumentalną Golgotą, Martyrologium Narodu Polskiego (dwunastą stacją drogi krzyżowej) z trzydziestoma kaplicami, kaplice różańcowe, grotę Matki Bożej z Lourdes, kapliczkę "Piety", wioskę dla dzieci głuchoniemych z kaplicą, Oratorium nie narodzonych dzieci, hospicjum i domy dla osób starszych, fundacji pani Ryder, dom dla sióstr klauzurowych i wokół niego eremy i infrastrukturę całego terenu. Na terenie sanktuarium wciąż powstają nowe budowle. Utrzymaniem i obsługą całego kompleksu jak też ruchu pielgrzymkowego zajmują się osoby świeckie oraz siostry ze Zgromadzenia Sióstr Służek NMP Niepokalanej.
Panel Administracyjny
© 2007 Marcin Jędrzejewski

dodane na fotoforum:

• Polskie kościoły
• Świętokrzyskie
• Kościoły Polskie