Chmury

Śladami łez

Twoje usta zakrywają już inne,
wtedy słyszę oddalające wolno kroki

w kałużach łez.

Dotykam dna dylematu, odtrącam spóźnioną ręką nachalną subtelność.
Cyniczny uśmiech jest już karykaturą
sam w sobie.

Oddala się chcąc zbrukać twoje łzy,
znów dobiegają kroki

mokre i prawdziwe.

To ty w całym swoim pięknie.