TU SIEDZIMY WIECZORAMI

KOMINEK
Stary kominek do ściany przyklejony,
Ornament na nim juz mocno zniszczony,
Aż prosi się, by ogień w nim błyskał.
By domownicy zasiedli u jego ogniska.

Coż, zebrac wszystkich to nie lada sztuka,
Każdy zajęty, czegoś w życiu szuka,
Zajmuje się przyziemnymi sprawami,
A pokój z kominkiem świeci pustkami.

Ciepło z kominka grzeje nam ciało
Lecz wciąż ciepłego słowa jest mało.
Słowem cieplutkim karmi się dusza.
Usiądżmy przy nim, niech potok słów rusza

Porozmawiajmy, w miłych nastrojach
O chwilach przeszłych, o niepokojach,
O radujących serce wspomnieniach,
Wspomnijmy tych, których juz nie ma.

Przecież nie warto ciągle czas gonić
Warto w pokoju takim sie schronić.
Stary kominek bedzie szczęśliwy,
Ze doczekal chwili kiedy w nim napalili

Autor: heliotrop2