* Zamek Ogrodzieniec *

* Dusza zamku *

Wśród niebotycznych starych drzew topoli
Lipy jaworu buków i krzewiny
Dziko rosnących traw ścieżka swawoli
Gdzie stary zamek płacze swej ruiny

Odarte z tynku mury pustką świecą
Jak żebrak co się kiedyś życiem cieszył
I patrzy w niebo łzy już lecieć nie chcą
Jak gdyby krzyczał hańba tym co grzeszą

Dokoła zamku muru tkwią wyłomy
Pamiątką sterczą z przeżytej świetności
A wyobraźnią przechodzień świadomy
W blasku księżyca ujrzy tłumy gości

Snują się pary zwarte w przytuleniu
Wśród wonnych krzewów śmiech perlisty dzwoni
I słychać szepty w ogrodowym cieniu
Pod jaśminami skroń najbliżej skroni

Ile tu westchnień uleciało z wiatrem
Co dziś niewinnie listkami porusza
Jakby ten ogród stał się dusz teatrem
A wiatrem była tego zamku dusza

Przychodzi nocą gdy jej serce krwawi
Bo dnia białego wstydzi się ruiną
Gdzie jesteś świecie coś się tutaj bawił
Ludzie i dzieje jak zamki przeminą.

Zdjęcie zrobione w sierpniu 2009 r.:)))

dodane na fotoforum:

• Nasza polska
• zabytki
• Zdjecia W Plenerze
• Turystyka
• Piękna polska
• Kocham Cię Polsko
• Nasz piękny kraj
• Widok
• Piękne miejsca
• Polska
• Piękna nasza polska
• Wokoło nas
• Jura
• Obiekty
• Wszystkie piękno
• Pochwal się
• Fotografia
• Zamki
• budowle
• cudneruiny
• Polska natura