@@@szczecin@@@

Historia Pomnika "Wdzięczności" zaczyna się w zimą 1950 roku. Prawdopodobnie wtedy zapadała decyzja o wybudowaniu w Szczecinie pomnika upamiętniającego żołnierzy Armii Czerwonej, którzy (stosując ówczesną terminologię) wyzwalali Szczecin i Pomorze Zachodnie spod niemieckiej okupacji. Wybrano najbardziej reprezentacyjne miejsce w Szczecinie - plac Żołnierza, a zarazem początek przepięknej alei Niepodległości. Już dla niemieckich gospodarzy miasta było to miejsce znaczące o czym świadczy to, że właśnie w tym miejscu ustawili pomnik swojego króla Fryderyka Wilhelma II. Pomnik przetrwał wojnę i został zrzucony z cokołu przez polskich strażaków dopiero pod koniec lipca 1945 roku.
26 kwietnia 1950 roku wszystko było gotowe do uroczystości odsłonięcia pomnika. Całość zorganizowana została w klasyczny dla czasów stalinowskich sposób: były olbrzymie portrety Wodza Rewolucji (Włodzimierza Lenina) i Ojca Narodów (Józefa Stalina), las sztandarów i transparentów i mnóstwo oficjeli. Gazety wymieniały później I Sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PZPR Jerzego Prymę, wojewodę, radzieckich i polskich oficerów. Odczytana została depesza od marszałka Rokossowskiego po czym tłum, ponoć spontanicznie, odśpiewał Międzynarodówkę. Pod odsłonięciu pomnika oczom szczecinian ukazał się napis: "Żołnierzom bohaterskiej Armii Czerwonej - Lud pracujący Szczecina. Dnia 26 IV 1945 r. Wojska marszałka Rokossowskiego przywróciły Polsce miasto Szczecin".
Sam pomnik nie zachwycał urodą. Oprócz radzieckiej gwiazdy na jego szczycie jedyną ozdobą była (i jest) rzeźba, którą w jednym z przewodników po Szczecinie z 1965 roku opisano jako "przedstawiającą żołnierza radzieckiego w braterskim uścisku dłoni z polskim robotnikiem".
Zimą 1991 roku zapadła decyzja - Pomnik "Wdzięczności" stojący na placu Żołnierza ma zostać przeniesiony na Cmentarz Centralny. Skończyło się jedynie na hucznym i widowiskowym zdjęciu z jego szczytu radzieckiej gwiazdy. Pozostał niezbyt urodziwy słup.