Nie lubię życia ułożonego jak puzzle,oprawionego w ramkę,jest nudne, zbyt gładkie,zimne, bez emocji.Lubię chaos, zamieszanie,wtedy szukam zagubionych myśli,odnajduję marzenia, o których zapomniałam.Są cenne, mnożę je w uniesieniu,zmieniam w cztery pory roku,kiedy każda z nich pachnie inną świeżością, innym wiatrem.Pewnego dnia odnalazłam miłość,bo zawieruszyła się gdzieś na drogach, po których ciężko się szło. Upadła ze zmęczenia,teraz cudownie mieć ją w garści,tulić całą sobą i słuchać jej szeptu,cieszyć się kiedy błękit jaśnieje to nic, że jesień.
https://www.youtube.com/watch?v=1pcW-EsiI_Q