Do żaby mówi tak mrówka: potrzebna mi jest złotówka,pożycz mi, bardzo cię proszę,oddam procentu dwa grosze! I płyną wciąż piękne słówka:przecież mnie znasz – jestem mrówka,a mrówki znane są z tego,że nie mówią byle czego.Tak wciąż prosiła, błagała,aż żaba namówić się dała.Już miesiąc minął i drugi, mrówce nie w głowie są długi.Schowała się między mrówki i nie chce oddać złotówki! Myślała, że jej się upiecze,w mrowisku skryła się przecież.Lecz małe, mrówcze sumienie gryźć ją zaczęło w ciemię. Żal jej się zrobiło żaby,–trzeba oddać, nie ma rady.Poszła więc niosąc złotówkę i za to chwali się mrówkę!
https://www.youtube.com/watch?v=Ol-eBU5ug9o&feature=g-vrec