....miłej niedzieli....

Tęsknoty

wyrzucone gdzieś z głębiny
wychłostane srogim wiatrem
w dawne czasy uciekają
dom rodzinny ciepły jasny

ten o ścianach malowanych
okiennicach otwieranych
gdzie chleb z masłem ciepłe mleko
na śniadanie zapraszały

tam przy stole już zebrani
z dobrym słowem i uśmiechem
wszyscy Ci co cię kochają
łamiąc się najszczerzej chlebem

dom z ogródkiem w którym kwiaty
kwitły już od wczesnej wiosny
przebiśniegi i bławaty
a pod lasem białe brzozy

dzieckiem będąc biegłam boso
tam gdzie słońca w trawie rosły
chcąc dorównać zaś wiewiórce
wspinałam się na szczyt sosny

dom z kominkiem z popielnika
wieczorami skry mrugały
a z obrazów w złotych ramach
szczyty gór się uśmiechały

dom - tam ciepłe ręce mamy
włosy w warkocz zaplatały
i te ojca spracowane
co do serca przytulały