(0)
Cmentarz w Siołkach(na Białorusi rzecz jasna:)
Bardzo się staraliście
Kwiaty, znicze i pełna powaga
Pozamiatane liście,
Ładniej niż u sąsiada.
No, prawie się popłakałam.
Gest piękny szanownej rodziny-
Takich cudów to ja nie dostałam
Na żadne imieniny.
No, nie wytrzymam i wstanę
By was rozstawić po kątach!
I jeszcze jedno pytanie-
Kto teraz to wszystko posprząta???
/znalezione w szufladzie. Własnej;)/
dodane na fotoforum:
jairena 2008-10-29
Ot…jest taki jeden rok w roku, gdy rodzina z konieczności zmuszona jest , by przed innymi żywymi ukazać ,że i ich zmarły w sztafażu tym tkwi… zatopią ten nagrobek w kwiatach , sztucznościach , różnych okazjonalnych śmieciach …i tak to aż do następnego roku. Potem to wiatr rozwieje, deszcz przydepcze. I jak widać, że to nie tylko polska rzeczywistość na ten czas jest. Oj Ewo! Wielce poetyczna w Tobie wrażliwość i obserwacja! I za to w pokłonie dla Ciebie trwam , najserdeczniej pozdrawiając:)
Ps. Jakże pięknym obrazem wiersz swój zaakcentowałaś!
jairena 2008-10-29
Ps.2. Napisalam tylko o takim pewnym, okazjonalnym zjawisku- nie generalizuję !
starsza 2008-10-29
To chyba stary cmentarz ......wiersz ładny......ale brakuje podpisu....pozdrawiam środowo....
jairena 2008-10-29
Starsza:) Poetka swego wiersza nie musi podpisywać:)
halinag 2008-10-29
Czytam Twoje wiersze i jestem pełna podziwu,mogłabyś wydać tomik wierszy,pozdrawiam
malin 2008-10-29
Masz rację Ewuniu dowody o swojej miłości i szacunku najlepiej składać za życia jego odbiorcy. Na grobach robimy to bardziej dla siebie i otoczenia:)
aannaj 2008-10-29
Ale mimo wszystko dobrze ,że choc raz w roku zmusza to niektórych do zrobienia porzadku wokół swoich już zapomnianych. Bo reszta to już tylko gesty i moda. Pozdrawiam Ewuniu milutko .. :))
flower08 2008-10-29
Życzę Ci dobrej nocy i kolorowych, pięknych snów:-)))
wildbird 2008-10-30
raz w roku albo codziennie.... trudno powiedzieć co normalniejsze...życie toczy sie dalej... dobrzy ludzie zostają w sercach a nie w pięknie wyglansowanej płycie grobowca...no ale serca nie widać a płytę każdy widzi....
Pozdrawiam Ewo....
malin 2008-10-31
Pożyczone od kindzia
Światło
Niebieskie światła po drżącym eterze
Ślą jasność swoją w bezbrzeżne otchłanie.
A nikt nie dojdzie, skąd się blask ich bierze
I jak się w ciemność rozprasza świtanie.
I nikt nie zbada: co i w jakiej sferze
Z tej promienistej wędrówki powstanie?
Lecz moc nie ginie i promień skrzydlaty
Do życia nowe powołuje światy.
Tak samo świata ludzkich dusz, co płoną
I ponad ziemią znaczą drogę jasną,
Gdy promieniami w nieskończoność toną,
Chociaż się w ciemności rozproszą – nie zgasną;
Ale dalekiej przyszłości zniknioną
Przekażą siłę i słoneczność własną…
Aż z owych blasków rozpierzchłych w przestrzeni
Nowa jutrzenka ludzkość opromieni.
ekspert 2011-10-31
Dzień zaduszny
Dla tych którzy odeszli
niechaj będzie ta pieśń
a ty wietrze w dzień zaduszny
daleko ją nieś.
Nieś im pamięć i chwałę
światło wiekuiste
poprzez leśne kurhany
i cmentarze mgliste.
Od Katynia po Narwik
i Monte Casino
niech się dusze dziś połączą
z modlitwą przypłyną.
Wszyscy nasi najbliżsi
drodzy ukochani
którzy leżą do wieków
w tej ziemskiej otchłani
dziś staną do apelu
w alei cmentarnej
znów chcemy was powitać
na tej ziemi marnej.
I klękając nad grobami
pokłon wam oddamy
w blasku zniczy pokutnicy
cicho zaszlochamy.
Bo to dziś jest dzień szczególny
refleksji, zadumy
nad naszym ludzkim życiem
trwaniem , przemijaniem.
Henryk Siwakowski
ekspert 2011-10-31
Zaduszki
Mijają smutne dni jesieni
na dworze wicher, cicho deszcz pada
przeminął spowity mgłami październik
jest pierwszy listopada.
Choć ból przeminął, czas zatarł ślady
znów mamy kamienne twarze,
kiedy idziemy w ciszy zadumie
na nasze ziemskie cmentarze.
I tak co roku przy blasku zniczy
snują się ludzkie tłumy,
to jest marsz żywych w hołdzie umarłym
chwila refleksji, zadumy.
Henryk Siwakowski
ekspert 2011-10-31
Chwila refleksji
Przenikają nas cienie umarłych
otaczają nas bliskie twarze
wśród opadłych pożółkłych liści
zapalimy cmentarne lichtarze.
niech rozjaśnią im mroki wieczne
dając duszom światło wiekuiste
niech popłynie chwila zadumy
poprzez smutne cmentarze mgliste.
I tą smutną chwilę refleksji
przerwie nagle dźwięczne dzwonu bicie
który każdym uderzeniem mówi
jak się rodzi i przemija życie.
Tu spoczęli po trudach życia
nasi zwykli ziemscy tułacze
tutaj leżą prochy naszych synów
nad którymi cicho matka płacze.
Czemu Panie czemu tak szybko
w sercu tylko do Boga krzyczę
nasze życie spala się jak świeca
i wygasa jak cmentarne znicze.
Henryk Siwakowski
ekspert 2011-10-31
Chryzantemy
A kiedy wybuchną złotem chryzantemy
i mgły zasnują ziemskie cmentarze
z uczuciem smutku w ciszy zadumie
pójdziemy jak co roku na ziemskie
cmentarze.
Złożymy hołd naszym najbliższym
co żyli na tej ziemi poprzez długie
lata których kochamy dalej choć odeszli
w pamięci naszej los ich pozaplatał.
Znów powracają piękne wspomnienia
dawna miłość szczęście że aż serce
ściska a znicze migoczą jak oczu powieki
z których wzruszenie słone łzy wyciska.
W mroku widzimy ich smutne oczy rozmazane
twarze dziadka babci matki dziś stoją wspólnie
z nami nad swym grobem dla nich te znicze i
przepiękne kwiatki.
Niech im rozjaśnią mroki wieczne by zawsze
mogli znależć do nas drogę powstałeś z prochów
i w proch się obrócisz jak feniks z popiołów
kiedyś tu powrócisz.
Henryk Siwakowski
Elbląg 28 .10.11
ekspert 2011-10-31
CZEMU.
Czemu odeszłaś o de mnie
na wieki choć dalej kocham
Cię tak samo gdy patrzę na
Twój kamień na grobie czuję
ten chłód zimno mi mamo.
Niechaj mnie ciepły wiatr
przytuli jak płaszczem okryją
mgły poranne a wiatr osuszy
moje łzy zapłoną znicze jak
zorze polarne.
A w Dzień Zaduszny przyniosę Ci
te najpiękniejsze jesienne kwiatki
prześliczne złote chryzantemy białe
różowe dla mojej matki.
Myślę że będziesz blisko mnie
kiedy uklęknę przy Twoim grobie
może usłyszę gdzieś Twój głos gdy
będę modlił się w żałobie.
Cóż jeszcze Ci powiem matko moja
na ziemi złota jesień wszędzie
wirują z wiatrem wyschnięte liście
i z hukiem spadają dojrzałe żołędzie
na dworze chłód już jesienna słota i
wkrótce zima do nas przybędzie ja Cię
modlitwą otulam dziś niech Ci ta ziemia
lekką będzie.
Henryk Siwakowski
Elbląg 25. 10.11.
ekspert 2011-10-31
Znicze cmentarne
Jest w kalendarzu taka data
jest jeden w roku taki dzień
kiedy idziemy na mgliste cmentarze
by w blasku zniczy ujrzeć bliskich
cień.
W cichej modlitwie dziś ich wzywamy
czujemy wokół ich bliski wzrok
a blask tych zniczy jasno płonących
niech im na wieki rozjaśni mrok.
Niech dzisiaj pójdą drogą do Pana
tego co także w śnie śmierci był
niech dziś powstaną dusze zbłąkane
choć czas już ciała zamienił w pył.
A znicze które płoną tak ładnie
spłoną najpóźniej jutro o świcie
zostanie nicość, serce rozdarte
tak też przemija nasze życie.
Henryk Siwakowski
ekspert 2011-10-31
Aleja Cmentarna
Idziemy aleją śliską od łez
idziemy aleją cmentarną i
wspominamy całe życie swe i
ludzką dolę marną.
Choć płoną znicze
kwitnie sztuczny bez
panują tu prawa cmentarne,
bo to jest kraina
ciemności i łez
tu kończy się życie marne.
tu przyjdą wszyscy,
bogaci i biedni tu
przyjdą najwyższe gremia
tu przyjdzie miłość,
nadzieja i śmierć,
a wszystko pochłonie ziemia..
Henryk Siwakowski
