Życie zostało, ludzie poznikali...

Życie zostało, ludzie poznikali...

Spływasz
Kroplą światła
Na stół
Bywasz
Tak niełatwa
Jak ból

Dlatego dłonią po politurze
Kreślę znaki
Dlatego biegnę przez letnie burze
I płoszę ptaki

Dźwiękiem
Nutą zmierzchu
Do dna
Pęknie
To co jeszcze
W nas trwa

Dlatego przy pniu polnej brzozy
Cicho klękam
Dlatego w błysku wczorajszej zorzy
Szukam piękna

Nie płaczę już...

dodane na fotoforum:

ja1956

ja1956 2008-03-06

sympatyczne ujęcie natury nie popsutej przez ludzi ..pozdrawiam serdecznie

malin

malin 2008-03-06

Trudny wiersz.Co spływa kroplą światła?Czy to chodzi o rozpacz?

malin

malin 2008-03-06

Czy tematem Twojego pięknego wiersza jest tęsknota?

jairena

jairena 2008-03-07

Ale ślad po sobie pozostawili... tak jak TY po sobie slowo pozostawisz. Serdecznie pozdrawiam:)

efkam

efkam 2008-03-07

Dobrze kombinujesz:) Tęsknota właśnie.

wladzia

wladzia 2008-03-07

Z wielką przyjemnością i ciekawością zaglądam teraz do Ciebie.Wczoraj czytałam moim starszym koleżankom w klubie seniora Twoje wspaniałe strofy,które spisałam sobie.Wszyscy byli zachwyceni.Chciałam im pokazać i uświadomić,że internet to nie samo zło jak większość ludzi w podeszłym wieku myśli i nie tylko dla młodych.Ze można tu znależć wspaniałe wartościowe rzeczy - zresztą zależy kto i czego szuka.Zyczę Ci dużo zdrowia,pozdrawiam i do zobaczenia na dalszych stronkach

malin

malin 2009-02-22

Domyślam się , że jest to tęsknota za Terenią?
Wiem jak ją kochałaś.

dodaj komentarz

kolejne >