Dryświaty. Białoruś

To ten kościółek, w którym moją matkę chrzczono,
Pod młodą Matką Boską w niebieskiej sukience,
I ten człowiek, którego nie została żoną,
A którego łzy spadły na jej drżące ręce,

A niżej małe domki, modro malowane,
Po ogródkach się śmieją kolorowe kwiaty,
Nad nimi krzyże cerkwi, na pół przełamane,
I jezioro zakolem oplata Dryświaty.

To ten kościółek w którym zaczęło się wszystko,
Jest jak początek drogi mojego powrotu,
Nie wiedziałam, że może być tak bardzo blisko,
Do gniazda, które sercu zabroni odlotu.

dodane na fotoforum:

• Kościoły Drewniane