Zmurszałymi schodami schodzę do jeziora,
Marszczy się jego tafla srebrzystą zielenią,
A nad pałac nadciąga zbłękitniała pora,
W której nagle motyle w szare ćmy się zmienią.

Za oczodołem okna coś cieniem przemyka,
I rozpływa się w starym, szalonym ogrodzie,
Przedwieczór gra na trawy pochylonych smykach,
Cyranka znaczy ślady i kręgi na wodzie.

Zmurszałymi schodami wracam w stronę światła,
Po starych murach jeszcze przepłynę oczyma,
Krzyczy nade mną cisza-nie cicha, niełatwa,
Która okruch spojrzenia na zawsze zatrzyma.

dodane na fotoforum:

• Jeziora