(0)
* XVIII w. Z zakończeniem okresu komendy opactwo rozkwita na nowo. W Tyńcu kształcą się benedyktyni Kongregacji Polskiej. Rozrasta się biblioteka w skrzydle południowym, kościół zdobią elementy rokokowe. Francesco Placidi projektuje ołtarze z czarnego marmuru, wśród nich ołtarz główny z obrazem Najświętszej Trójcy i patronów opactwa, świętych Apostołów Piotra i Pawła. W końcu XVIII w. Polska znika z mapy Europy, podzielona między Austrię, Prusy i Rosję. Konfederacja barska (1768-1772) próbuje zapobiec tej katastrofie. W opactwie zamienionym w twierdzę konfederaci stawiają silny opór wojskom rosyjskim. Walki rujnują klasztor. Opactwo wchodzi w obszar pierwszego zaboru austriackiego. Wspólnota z opatem Amandem Janowskim odbudowuje klasztor raz jeszcze i powiększa bibliotekę.
* XIX w. Władze austriackie w 1816 roku kasują opactwo. W latach 1821-1826 ma w Tyńcu siedzibę biskupstwo, przeniesione później do Tarnowa. Biskup Tomasz Ziegler (niemiecki benedyktyn) ratuje naczynia, szaty liturgiczne i znaczną część biblioteki (zachowane do dziś w Tarnowie). W 1831 roku pożar trawi dachy opactwa. Klasztor znów staje się ruiną, a ocalały kościół przejmuje parafia. Ostatni mnich tyniecki umiera w roku 1844.
dodane na fotoforum:
