Ostatnie dni jesieni

Znów się zasiedziałam dzisiaj w Naszej Klasie
chociaż mąż mi mówił: idź spać już głuptasie,
jutro będziesz rano padnięta jak mucha
no wędruj do łóżka, tam czeka poducha.

Ale ja uparta, prawie jak oślica
chociaż od klikania boli mnie "prawica"
Ale cóż mam począć, no powiedzcie sami
jak tak bardzo miło klikać tutaj z Wami.

Lubię powspominać z kolegami z klasy
bo beztroskie i cudne są młodości czasy.
No, a koleżanki rówieśniczki moje,
planują spotkanie, ale ja się boję.

Tyle lat minęło, tyle przeżyć było
co się nam zmarszczkami na buzi odbiło.
I te siwe włosy farbami przykryte
oraz ciężkie chwile na twarzy wyryte.

Kilogramów też pewnie niejednej przybyło
bo jednej się "wyschło" a innej przytyło.
Każda już z bagażem doświadczeń życiowych
oraz lat przeżytych niekoniecznie zdrowych.

I niektóre już babcie, są też i dziadkowie
każdy o rodzinie parę słów nam powie,
jak nam ułożyło się dorosłe życie
i czy jest coś o czym jeszcze skrycie marzycie?

Ale ja się cieszę już na to spotkanie
i wiem, że serdeczne będzie powitanie,
odnowimy przyjaźnie oraz znajomości
będzie gwarno i głośno oraz dużo radości.

Każdy z nas opowie czy żyje jak chciał
i czy kiedyś dawno inne plany miał?
W życiu często inaczej jest niż się planuje
bo życie samo scenariusz pisuje.

My kobiety mamy wszelkie prawa
do różnych nastrojów,wtedy jest zabawa.
To nasze hormony dobry nastrój dozują
czasami dodają, czasami ujmują.

I w tej karuzeli cała nasza uroda
dziś się kłócisz z mężem, a jutro już zgoda.
Lecz uwież mi proszę,za to nas kochają,
bo w życiu codziennym ciągle zmiany mają.