żabcia

piotr03 2009-10-05

popatrz na niebo nim noc
wydłuży cienie jesiennych smutków
tam balonik słońca czerwony
wyrzucony za widnokrąg
drzewa wtedy wtulają konary
w blask srebra i wtedy
grzeją czuląc się chwila z magią
jasność żółta rozprasza
złe gałązki myśli

droga pogrążona w barwach spadłych
to cisza lgnie i pieszczotą
niepokojom odbiera kształty
zachód słońca zatapia się w marzeniach
znów jesteś we śnie beztroskim
po suficie chodzą śmieszne zajączki
i otwierają szampana strzelając uśmiechami
a jest ich miliony
pobudzają zmysły i w fantazję się bawią

nawołują bajek tysiące gładzą czoło ręce
nie martw się woła twoja gwiazdka
czekam i jestem zawsze
to tylko emocje dnia i tęsknota
strachy wywołały
śpij spokojnie i wyśnij upragnioną
poezję realną
niech tam popłynie wiersz

i przytuli twoje serce