(2)
"Nie dla śmierci stworzonyś, nieśmiertelny ptaku! Ciebie zdeptać nie śmiały głodne pokolenia. Jak ja teraz głos słyszę twój na nocnym szlaku, Tak ongi król i prostak słuchał twego pienia. Serce Ruty być może ten sam trel przenikał, Kiedy smutna w łzach stała wśród obcego zboża I tęskniąc za ojczyzną patrzała w jej stronę. Ten sam być może trel odmykał Zaklęte wnęki, okna w groźnych wirach morza, Wśród piany, tam - gdzie kraje baśni zatracone."
dodane na fotoforum:
