Warszawa - św. Wojciech, patron Polski

Figurka św. Wojciecha przed kościołem

Św. Wojciech (956 - 997) - biskup i męczennik, patron Polski - urodził się w Lubicach (Czechy) w możnej rodzinie Sławnikowiców. Kształcił się w Magdeburgu pod opieką tamtejszego arcybiskupa Adalberta. Ku jego czci Wojciech (podczas bierzmowania) przyjął imię Adalbert, pod którym jest znany i czczony w Europie.

Mając 27 lat zostaje biskupem Pragi. Po pięciu latach wysiłków pasterskich, widząc brak skuteczności, udaje się do Rzymu, aby papież zwolnił go z obowiązków. Za radą świątobliwego ascety, św. Nila, przyjął habit benedyktyński. Po paru latach zmarł biskup Falkold, który zastępował go w zarządzaniu diecezją. Czesi zażądali, aby Wojciech powrócił na stolicę biskupią. Przychylając się do życzenia papieża Wojciech powrócił do Pragi. Jednak stosunki wewnętrzne w kraju nie poprawiły się i biskup znalazł się po środku rywalizujących ze sobą rodów. Kiedy zaprotestował przeciwko zamordowaniu kobiety, szukającej na terenie kościoła azylu, wrogie stronnictwo przymusiło go do opuszczenia kraju. Wkrótce potem spaliło doszczętnie rodzinny gród Lubice oraz wymordowało czterech braci Wojciecha wraz z ich rodzinami. Wojciech udał się do Italii, gdzie spotkał się z Ottonem III, który zachęcał go do działalności misyjnej. Wojciech podjął tę myśl.

Jesienią 996 r. wybrał się do Polski, aby podążyć dalej na północ. Król Bolesław Chrobry przyjął go na swym dworze życzliwie. Proponował mu funkcję pośrednika w polskich misjach dyplomatycznych. Wojciech jednak wyraził chęć pracy wśród pogan. Wiosną następnego roku popłynął Wisłą do Gdańska. Król dał mu osłonę 30 wojów. Udając się z Gdańska w okolice Pregoły biskup oddalił rycerzy.

Na terenie Prus 23 kwietnia 997 r. w piątek o świcie uzbrojony tłum rzucił się na Wojciecha i towarzyszących mu misjonarzy. Najpierw został uderzony wiosłem, potem przeszyty włóczniami. Odcięto mu głowę i wbito na pal. Chrobry wykupił ciało Męczennika i z honorami pochował je w Gnieźnie. W dwa lata później papież Sylwester II uroczyście wpisał Wojciecha do kanonu świętych.

W marcu 1000 r. Otton III odbył pielgrzymkę do grobu Świętego. Wtedy - podczas spotkania z Bolesławem Chrobrym - została uroczyście proklamowana metropolia gnieźnieńska z podległymi jej diecezjami w Krakowie, Kołobrzegu i Wrocławiu. Św. Wojciech stał się patronem Kościoła w Polsce. Jego kult ogarnął Węgry, Czechy i kolejne kraje Europy. Św. Wojciech jest jednym z trzech głównych patronów Polski. Życie św. Wojciecha zostało przedstawione na drzwiach gnieźnieńskich.