DLA MOJEJ WYJĄTKOWEJ OSÓBKI (monia40)

Ona i On

Dla wszystkich, którzy szukają przyjaźni, nawet tej netowej
Ona i On, siedzą samotnie
Ona i On, a może odwrotnie
Pamięcią łapią, przyjemne wspomnienia
Lecz coś w nich krzyczy, coś w nich się zmienia

On i Ona, siedzą samotnie
On i Ona, albo odwrotnie
Coś umysł zaprząta, coś głośno woła
Prośba to raczej, przyziemna dość zgoła

Ona i On, siedzą samotnie
Ona i On, albo odwrotnie
Prośba jest jedna, lecz ludzi jest dwoje
Pomóż Życie, masz przecież sposoby swoje

On i Ona, siedzą samotnie
On i Ona, albo odwrotnie
Do klawiaturki ich ciągnie, pozorom wbrew
Może znajdzie się ziarno, wśród krocia plew

Ona i On, siedzą samotnie
Ona i On, albo odwrotnie
Witaj, Północ? ok, Ja? pogadać, Południe
Proszę? Tak, o nieee, u mnie tez pustka

On i Ona, a raczej Oni
Czują splot, przyjemny jak dłoni
Splot klawiaturek, co prośba ich było
PRZYJAŹŃ, tego szukają, oby się spełniło