\\\"Przede wszystkim, chciałabym wyrazić stan duszy, w którym się znajduję w obliczu tych białych kartek. W obliczu tej niewiadomej. Kto wie, jak je zapełnić? Co jest lepszego, niż bycie ciekawym samego siebie? Biała kartka jak życie. Kocham jedno i drugie, ponieważ jestem ciekaw, jak się wypełnią. Mogę wypełnić je głupstwami, rozmowami lub zdaniami o skończonym sensie, lub też mogę zapisywać słowa przypadkowo. Bez reguł, bez ograniczeń. Domofon. Łódka. Kwiat. Zakonnica. Balkon. Wcześniej było biało, teraz znajduje się tu słowo. Słowo, którego wcześniej nie było.\\\"

Idealny dzień,
idealna pogoda.
deszcz, słońce, deszcz, słońce.
nie zważasz na nic,
liczy się chwila,
ta chwila.
Gdy siedzisz, upajasz się słońcem,
delektujesz się \\\"bezalkoholowym pifkiem\\\",
wsiąkasz czyste powietrze.
Lata koło Ciebie miliony jakiś stworzeń, które z każdą sekundą,
przyprawiają Cię o zdenerwowanie, wplątując się w Twoje włosy.
Rzucasz w ich stronę miliony przekleństw, ale z nimi jest jak z ludźmi, nie rozumieją wielu słów.


Tak bardzo różowe policzki, tak bardzo wesoła pomimo miny na zdjęciu. Tak bardzo gimbus :D