Mój świat małe okruchy marzeń, nadziei na lepsze jutro, czasem zalu po wczorajszym dniu, czesto zagubienie w tym świecie próżności....
I ta ciągła wędrówka poszukiwania czegoś, ta nieodparta chęć smakowania tego,co ciągle marzeniem tylko jest...
Ale jest wiara we mnie, wiem spełni się kiedyś znajdę to czego szukam nieprzytomnie..
Radosne strofy są jak balsam na moje skołatane serce...
Dlatego ciągle je słucham i chce wiecej i wiecej...
Kiedy mi życie dokuczy dotkliwie uciekam od świata zamykam oczy i płynę, płynę nie słyszę juz głosów, nie widzę twarzy...
Chcę płynac i marzyć , marzyć...
Rozkoszuję się podmuchem wiatru co muska moja twarz przypomina odległe chwile...
I zdarzy się , że chwycę tę niesioną przez niego drobinkę, zamknę w dłoni , ogrzeje czule i pewnie juz nigdy nie zgubie, zachowam na zawsze...