(0)
Z pierwszych wzmianek o Paszkówce, datowanych na drugą połowę XII wieku wiadomo, że była ona w posiadaniu możnego rodu rycerskiego Radwanitów. W XIV wieku na ok. trzy stulecia przeszła we władanie Paszkowskich herbu Zadora, rodu, który wydał wielu duchownych, artystów, poetów, filozofów. Nic jednak nie wiadomo, jak wyglądała rezydencja w Paszkówce. Można przypuszczać, że w XV wieku, kiedy posiadłość stanowiła uposażenie kanonii przy Katedry Wawelskiej w tym miejscu, co obecny pałac, stał niewielki dwór drewniany z pobliską kaplicą. Również brak informacji na temat wyglądu dworu, kiedy w późniejszych wiekach posiadłość przechodziła kolejno w ręce Żydowskich, Pruszczyńskich, Rottermundów. Kiedy w XIX wieku stała się własnością Rodziny Wężyków, w 1865 roku Leonard Wężyk rozpoczął trwającą pięć lat budowę neogotyckiego pałacu, który był siedzibą rodu do 1940 roku. Pałac przetrwał II wojnę światową bez zniszczeń. Później przeszedł na własność Skarbu Państwa i pozostawał w tej gestii do roku 1997.
