(2)
Parafia została erygowana 23 kwietnia 1289 roku przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Jakuba Świnkę. Pierwszy drewniany kościół wystawiony w 1289 roku przetrwał do pożaru w 1712 roku. Kolejny, też drewniany, powstał w latach 1713-1715, ale nieodnawialny szybko podupadł i spłonął, a nabożeństwa przez wiele lat odprawiano w prowizorycznej kaplicy urządzonej w dzwonnicy. Obecna murowana świątynia została wybudowana w latach 1879-1891 i konsekrowana 5 maja 1891 roku przez biskupa Aleksandra Kazimierza Bereśniewicza. Orientowany kościół przy ulicy Głównej 144 rozbudowano w 1905 roku. Jest to budowla w stylu eklektycznym, jednonawowa, na planie prostokąta, z węższym prezbiterium zamkniętym trójbocznie, z przybudówkami i kwadratowa wieżą w fasadzie głównej. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z XIX wieku, zasłaniany obrazem św. Rocha. Drugą kondygnację stanowi obraz Przemienienia Pańskiego. Na bramach ustawione są rzeźby św. Piotr i św. Pawła. Prawy ołtarz boczny pochodzi z XVIII wieku i poświęcony jest Matce Bożej Nieustającej Pomocy. U góry znajduje się obraz św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Lewy ołtarz boczny, zbudowany w XIX wieku, przedstawia św. Franciszka z Ukrzyżowanym Chrystusem. W zwieńczeniu znajduje się obraz św. Barbary. Ambona z polichromią i złoceniami oraz klasycystyczna chrzcielnica pochodzą z XVIII wieku. Warto zwrócić uwagę na barokowy krucyfiks i eklektyczną rzeźbę Chrystusa Zmartwychwstałego z 1883 roku. Jako wotum na 1000-lecie Chrztu Polski zostały ufundowane witraże. W kościele znajduje się wiele tablic pamiątkowych i epitafijnych. Na terenie parafii jest kaplica pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej Korony Polskiej w Woli Kutowej.
