(0)
Obłoki, straszne moje obłoki,
jak bije serce, jaki żal i smutek ziemi,
chmury, obłoki białe i milczące,
patrzę na was o świcie oczami łez pełnemi
i wiem, że we mnie pycha, pożądanie
i okrucieństwo, i ziarno pogardy
dla snu martwego splatają posłanie,
a kłamstwa mego najpiękniejsze farby
zakryły prawdę. Wtedy spuszczam oczy
i czuję wicher, co przeze mnie wieje,
palący, suchy. O, jakże wy straszne
jesteście, stróże świata, obłoki! Niech zasnę,
niech litościwa ogarnie mnie noc.
(Czesław Miłosz Wilno, 1935r.)
dodane na fotoforum:
ycnaj 2008-09-23
...kapitalnie skomponowana całość: wiersz i obaz - brawo!! ..."Obłoki" Miłosza, to jakby taka intymna modlitwa, która może zdarzyć się każdemu z nas...;))
abito 2008-09-23
Piękny wiersz Miłosza...... ale zdjęcie obłoków jest optymistyczne :))
Odpowiem Ci Tereso wierszem K. I. Gałczyńskiego... pt. "Pomóż"
"..Cokolwiek stanie się jutro,
choćby i świat ten znikł,
nigdy nie będzie ci smutno,
gdyś w piersi odnalazł krzyk.
Jak rannego z pobojowiska
ocali cię własny wrzask.
W wołaniu jest odsiecz bliska,
w błaganiu jest wieniec łask. "
medii 2008-09-24
Witam serdecznie pozdrawiam milutko u mnie pada ale ja się raduję i z deszczu
medii 2008-09-25
witam milutko pozdrawiam cieplutko
