Antonio Vivaldi "La Stravaganza" Concerto No.2 RV.279
https://www.youtube.com/watch?v=QP73569coeo

Ja w ogóle kochałem zmrok, to była jedyna chwila, kiedy miałem wrażenie,
że może się stać coś wielkiego, że po zmierzchu, o zmroku wszystkie rzeczy są piękniejsze, wszystkie ulice, wszystkie place, że wszyscy ludzie wieczorem, gdy tak idą, są piękni niczym bratki, miałem nawet wrażenie,
że ja również jestem pięknym młodym mężczyzną, o zmroku lubiłem przeglądać się w lustrze, lubiłem widzieć swoje odbicie w szybach wystaw sklepowych, nawet kiedy po zmierzchu dotykałem palcami twarzy, stwierdzałem, że nie mam ani jednej zmarszczki, ani koło ust, ani na czole, że z nadejściem zmroku w codziennym życiu nastąpiła ta pora, której na imię piękno.
Bohumil Hrabal
Zbyt głośna samotność