Sheila

Nawet nie zdajecie sobie sprawy,jak obrzydliwie się czuję.

Czuję się po raz kolejny sama jak dziecko w pierwszy dzień szkoły.Mam wrażenie,że nikt nie mnie nie zna i nie chce ze mną rozmawiać..
Znów jestem skazana tylko na siebie,a myślałam,że mam do kogo się odezwać.Jestem miła,uprzejma,zadbana,jakoś tak bardzo nie odstaję od innych a jednak przyjdzie dzień,który się nazywa jutrem,w którym mój język będzie mógł porozmawiać tylko z moim językiem.

Zabraknie kilogramów przepitej kawy,przeżutej gumy do żucia,wyssanych kopiko,zużytych chusteczek higienicznych,ale poza tym wszystkim zabraknie czegoś najważniejszego...

zabraknie uśmiechu.






PS.Najlepszego tato.