Sorrento

Moje istnienie głosi wielkość Pana

Uznana za błogosławioną razem z ,,owocem swego łona” uznana za ,,błogosławioną, ponieważ uwierzyła”, odpowiada tak, ale zmieniając rozmówcę, ponieważ zaczyna przemawiać do Pana, ku Niemu wznosząc w swojej ,,niskości służebnicy” godny podziwu śpiew Magnificat. Prawdziwa pieśń nad pieśniami Nowego Testamentu rozbrzmiewa codziennie na naszych ustach, bracia, ale ze szczególną żarliwością starajmy się ją śpiewać, abyśmy w duchowej łączności z Maryją, powtarzając z Nią słowo po słowie i prawie zgłoskę po zgłosce, nauczyli się w Jej szkole jak i dlaczego powinniśmy wielbić i błogosławić Pana. Ta pieśń uczy nas, że tylko Bóg jest wielki, i dlatego powinniśmy Go wielbić; On sam nas zbawia, i dlatego nasz duch w Nim powinien się radować. On pochyla się ku nam w swoim miłosierdziu, i podnosi nas do siebie swoją mocą. Wielka zaiste i wzniosła jest lekcja, jaką daje nam Magnificat, a którą każdy z nas we wszelkich okolicznościach życia może i powinien sobie przyswajać, aby oprócz owych darów łaski i światła, zaczerpnąć pociechę i pogodę ducha także w doświadczeniu utrapień, a nawet w cierpieniach ciała.
Niech będzie także dla was, bracia chorzy, źródłem pociechy i pokoju, i niech was podtrzymuje w waszych modlitwach i w ofierze waszych cierpień.

Błogosławiony Jan Paweł II.

dodane na fotoforum:

• kapliczka