Drugie życie rzodkiewki

Nie cierpię marnotrawienia żywności. Niektórzy nazwą to może skąpstwem - niech im będzie . Ja mam genetycznie zakodowany przekaz od Prababci ( i reszty antenatów)- jedzenia się nie marnuje . Może na ich ( a przez to potem na moje poglądy) wpływały dziele losu ( huśtawki statusu ekonomicznego Rodziny , a w zasadzie dwóch Rodzin - po mieczu i kądzieli). Raz mieli majątki , drugi raz w zawieruchach wojennych wszystko tracili.
W każdym razie zostałam nauczona takiego gospodarowania jedzeniem by wykorzystać każdy okruszek.
Dla tego jak spotykam się z sytuacją gdy ktoś bezmyślnie cos wyrzuca jadalnego to mnie po prostu niegrzecznie mówiąc szlag trafia.
Dziś w osiedlowym warzywniaku ekspedientki uszykowały do wyrzucenia rzodkiewkę . Listki jej zwiędły, wyglądała mało apetycznie , niektóre były lekko obeschnięte .Ale to przecież nie powód do wywalania .
Nie czułam sie komfortowo pytając czy w związku z tym , że chce ją wywalić mogę ja odkupić przecenioną bo kolejka głupio na mnie patrzyła , ale w sumie mam to w nosie. Skończyło się na tym , że dostałam 5 pęczków rzodkiewki za darmo bo Pani nie zgodziła się na to bym za nią płaciła.
A teraz pokażę Wam ( a niektórym może tylko przypomnę co się robi jak nam rzodkiewka zwiędnie).

Przepis na blogu ,, Buniabaje w kuchni"

https://kuchniababcigramolki-buni.blogspot.com/2013/03/drugie-zycie-rzodkiewki.html

dodane na fotoforum: