Ja się nigdy niepogody nie boję- wydeklamowałam i

wypięłam dumnie pierś przygniecioną ciężkim Nikonem. Pożegnałam się i pełna obaw, spoglądając w ciemne krzaki okalające szlak i na jeszcze ciemniejsze chmury ruszyłam...
Na Wrzosówce też było ciemno, no więc kręciłam się w kółko po rozległej polanie, aż rosa obudziła z porannego oszołomienia najmniejszy palec od mojej stopy. Ale tym sposobem pozbyłam się błota z butów, którego nie chciało mi się zeskrobywać po wizycie w pałacu w poprzednią niedzielę. I, gdy tak rozmyślałam o chłodnej wilgoci, która bezwzględnie pożerała moje portki, ze snu i z ciemności wyłonił się przepiękny, subtelnie podświetlony obraz masywu Śnieżnika. Blondynka dostała to, co chciała i tylko troszkę się bała!

lech57 2010-08-30

Gdy szybko rzuciłem okiem na tekst przeczytalem wydekoldowałam
zamiast wydeklamowałam, ale chyba też by pasowało ha ha ha,
Pozdrawiam

henry 2010-08-30

jak sie okazuje Blondynka potrafi.. być przewidująca....
Troszke mnie zmartwiło, ze musiałas poranna rose ubrudzić.... palacowym błotem... no ale trudno......
Widoki to wynagradzaja.... sa zaiste piekne!

esprit 2010-08-30

dla takich widoków,można wstać nawet bardzo wcześnie i przemoczyć wszystko...i tak warto.
też stosuję metodę czyszczenia butów,,na rosę albo ,,na opad,,...:))))

tess02 2010-08-30

haha....opisałas to tak obrazowo,ze prawie usłyszałam Twój głos tuz obok...warto było Bondziu przezyc chwile strachu dla takiego widoku....:)
re.:) z tego co wiem to mozna to porownac do Oka Proroka....ale gdzie mu tam do naszych tatrzanskich stawików...