anna64 2011-09-13
Umiera lato na starość
i smutek życiem się mieni -
dziś znów miałam wizję szarą,
zdobną barwami jesieni.
Widziałam pożółkłe pola
i domy tulone deszczem -
na pomarszczonych jeziorach
wiatr tańczył z kropel szelestem.
Umiera lato na starość
jakby ktoś słowem go pognał -
teraz się boję, że wiarą
wyciszę szary krajobraz.
Że jesień zmąci pogodę,
odbierze radość pomnikom
a ja parasol powiodę
deszczową drogą donikąd
jeśli chcesz się pożegnać ze mną
zrozumiem.
Ale czy umiesz pożegnać się z latem?
