Jesienne wrzosy

Jesień rozsiadła się na brzegach lasu,
nikt jej nie prosił – znów przyszła i gości,
lasy wrześniowe zmienia barwą czasu,
poranną mgłą spada cicho, kroplą rosy.
Jesienne wrzosy na przydrożnych ścieżkach
tak ładnie zbocze kolorem ubrały,
liściaste drzewa czeszą rude włosy,
nuty nostalgii z wiatrem uleciały…
Znów na polankach i zboczach pagórków
przy leśnych dróżkach , wśród kamiennych skałek
kwitną kępami tkane wrzosowiska,
jesiennych smaków, miłością dojrzałe.
W sukniach wrzosowych paradne polany,
liliowym kolorem otulone zbocze,
nikt ich nie sadził i nie pielęgnował,
a tak zachwycają i tak cieszą oczy.
Wrzosowym wieńcem- wrześnie się panoszą,
i choć czas krótki, dzień igra barwami,
Podaruj miłość…w samotności proszą.
Nie odchodź jeszcze…zostań dłużej z nami.