Po­lan­ka pelna mleczy, jest niczym milosc dwoj­ga kochanków.
Dzierzy bar­wy slonca, mieni sie ziele­nia dajaca nadzieje na przyszle cza­sy, lecz zaw­sze przychodzi czas roz­terki i wte­dy na­wet piekne mlecze gu­bia urok. Zrzu­caja odzienie i leca klebkiem da­lej za­siewac milosc goraca, niczym pias­ki pus­ty­ni w upal­ny poranek.