>. W RZEKĘ KAMIENI RZUCONA...  <

agus63 2015-04-25

Kiedyś były kamienie na szaniec, a teraz forsycjami na kamienie rzucanie... Czasy się zmieniają :)

frans 2015-04-25

" Wiła wianki i rzucała się do falującej wody ......." i cyk z główki w dno yhyhy

azen2 2015-04-26

Może i rzekę ale foto fajne wyszło...

miksik 2015-04-26

Ja zrozumiałem to tak :
-- Jak ktoś w Ciebie kamieniem
to Ty w niego kwiatem !
Piękna zasada odwetu ;-)))
Gdyby tak wszyscy to świat byłby RAJEM.

pantoja 2015-04-26

O nie, nie...ona sama się położyła, zmęczona staniem, wiatru smaganiem i słońca grzaniem. Złota nie rzuca się na kamienie...Ona czeka na zieloną sukienkę. Nie poleży długo, wkrótce ją dostanie...

ŚWIETNA FOTOGRAFIA!!!

ewik57 2015-04-26

Czego się nie robi dla kompozycji ;-)
Jest interesująco

lidia23 2015-04-26

oj niedobrze..nie ma tu warunków aby żyć..
ani ziemi ani nawet wody..

udanej niedzieli!

evita 2015-04-26

Witaj Olu...
Ciepła i spokoju na całą niedzielę...
Pozdrawiam serdecznie... :)

pazur52 2015-04-26

taka rzeka kamieni bardzo szybko zalałaby nasze domy -już nawet Fil zaczyna zbierać :)

fabio54 2015-04-26

Pozdrawiam wiosennie...
Życze przyjemnej niedzieli...

kajus63 2015-04-26

Czasy się zmieniły...
Nawet forsycje są inne niż były.

evanes 2015-04-26

Cudne!

dothy2 2015-04-26

bardzo mi się ta fota podoba...ciekawa kompozycja Asiao:)

vinga 2015-04-26

Olu dzięki z całego serca za życzenia. :*

vezel 2015-04-26

Co za przypadek...spokojnej nocy,serdecznie pozdrawiam :)

guzik10 2015-04-27

ślicznie
słoneczka życzę:)

petula 2015-04-27

Tak dla zestawienia siły z delikatnością, zimna z ciepłem, szarości z kolorem, martwej natury z życiem :)

henry 2015-04-27

Pomysłowo Olu....

eksdama 2023-04-26

"opowiem ci bajkę
o smutnym kamieniu
co leżał samotny
przy drodze, gdzieś w cieniu

i o tym jak marzył
by ktoś go przytulił
lecz nikt go nie widział
był szary i bury

czasami ktoś przysiadł
odchodził, nie wracał
a kamień wciąż czekał
i tęsknił...i płakał

był taki samotny
i pragnął bez przerwy
należeć do kogoś,
kto dobry i wierny

czas mijał ulotny
zmieniała się ziemia
niestety nikt nie chciał
szarego kamienia

aż kiedyś porankiem
gdy rosa błyszczała
to tęcza usiadła
odpocząć gdzieś chciała

i kiedy poczuła
moc uczuć kamienia
po kropli kolorów
na niego kapnęła


łąkami, polami
szła sobie dziewczyna
zwyczajna, przeciętna
samotna, niczyja

gdy kamień ujrzała
zmieniony przez tęczę
wiedziała, poczuła
i wzięła go w ręce

wzruszona szepnęła:
iść dalej nie muszę,
bo kamień znalazłam
i piękną w nim duszę"