agata-cz.8

.Otworzyłam oczy i już wiedziałam, że dzisiejszy dzień będzie zły .Odwróciłam głowę. 6:45 Nigdy nie przyszło mi do głowy, że żegnanie kogoś może być aż tak bolesne.Wszystkie myśli nagle odpłynęły z mojej głowy, przecież nie zobaczymy się już nigdy, wszystkie uczucia, niespełnione nadzieje, oczekiwania i czynności, niewypowiedziane słowa i tym bardziej, te wypowiedziane.Nie. Nie dam jej tak odejść!Zamykam oczy, biorę głęboki oddech. Teraz zaczną się pytania, miliony pytań, być może wyrzutów.A potem słyszę szept tuż obok swojego ucha:
- I za to właśnie cię kocham, mała. Że zawsze umiesz mnie zaskoczyć. ........MAMA!!!! wyskoczyłam z łóżka jak oparzona rozglądając się w kolo.Niestety nie spłynęło na mnie olśnienie, a jedyną odpowiedzią na moje pytania była tylko nieprzemożona cisza, spowijająca mieszkanie . Podeszłam do okna, z niechęcią spoglądając na świat.Po chwili już siedziałam na kanapie w szlafroku i notowałam myśli w kajeciku.Kiedy zadzwonił dzwonek byłam przekonana, że to listonosz, ale spotkała mnie niespodzianka. Za drzwiami stał Adam.- Miło cię widzieć, ale nie spodziewałam się ciebie… Wejdziesz? – zapytałam.
- Wpadłem tak bez zapowiedzi… Powiedz, jeśli przeszkadzam. – spojrzał niepewnie na mój strój.
- Nie, ależ skąd. Właśnie pogrążam się w totalnej beznadziei swojego życia. Mam jeszcze tydzień urlopu.Rozgość się, ja zaraz przyjdę, tylko coś na siebie włożę – gestem wskazałam na sofę i poszłam do łazienki. Narzuciłam na siebie cienką, sukienkę . Włosy spięłam klamrą i musnęłam usta błyszczykiem,poszłam do kuchni z feralnym przeczuciem, iż czeka tak na mnie cała sterta brudnych naczyń domagających się zmywania, ale spotkało mnie niemałe zdziwienie. Ten spryciarz zdążył wszystko doskonale uprzątnąć, gdy dosłownie na moment wyszłam do łazienki !!. Pokiwałam głowa z uśmiechem.„To nie sen” – mówiłam sama do siebie.Nagle poczułam, że stopy nie opierają się o twardy grunt. Sufit znienacka znalazło się pod
nogami, a chłód terakoty uderzył o twarz. Przewróciłam się. Leżałam bezradnie, próbując się
podnieść.Promień słońca łaskotał bladą twarz. oczy wydawały się być teraz jaśniejsze od jesiennego,porannego słońca zaglądającego przez szare okna -- Co się stało? dobrze się czujesz? .....i co tam ci spadło? - Dziękuję ...Nic mi nie spadło ...Przyjdź tylko...."Czasami upadki są wzlotami" pomyślał filozoficznie i uśmiechnęła się szczerze. - Jestem..Wyglądasz nie najlepiej I........Podszedł. Nie zważając na wpatrzone w niego pełne zaskoczenia spojrzenie, chwycił za dłoń i pociągnął mówiąc"Nie spłodziłem syna, nie posadziłem drzewa, nie wybudowałem domu...A dlaczego ? A jak miałem to wszystko dokonać, skoro ona robi wszystko aby nie pozostać ze mną sam na sam, ale teraz koniec z tym moja panno.Sam nie mogę zrozumieć dlaczego się z tobą tak cackam .Dlaczego nie posłuchałem twojej mamy, która mnie ostrzegała, żebym nie wariował i żebym potem nie żałował swojego wyboru. A ja ? Ja byłem zakochany...Cholera ! Człowiek nie zdąży porządnie wytrzeć buty, a już musi wychodzić, coś cię boli? Najlepiej jak pojedziemy do lekarza.Ale najgorsze jest to, że nie mogę się od ciebie uwolnić. Nie jestem przecież jeszcze taki stary, jeszcze z niejedną kobietą bym mógł...Ale tak głęboko wrosłaś we mnie, .Gdybym tak....-Ej, co Ci jest ?...Posmutniałaś .