powróciła do mnie zima

Zawiane śniegiem, zamarłe równiny , jezioro skute lodem spało w letargicznym śnie. Śni się wodzie luty, śni się słońce, skute lodem śnią fale śpiące.
Porywisty wiatr przerzuca po lodzie tumany śniegu, tworzy nierealne dziwadła. Białe sanie mkną po lodzie, rżą białe konie? Może to naprawdę była Królowa Śniegu? Jej pocałunki skuwały lodem serca kochanków. gwiaździste noce budziły nienazwane tęsknoty.
Tęsknota woła z niezmierzonych dali, coś lśni, mami, coś drży na fali. jakieś sny się śniły na jawie, jakieś sny jak śmiech przy zabawie, na tafli jeziora tańczyły rusałki , Tyłem do słońca, do słońca stały, światło we włosach, we włosach miały, wskroś prześwietlone, tak się mieniły, jak aureola, choć nią nie były. Promienie słońca już wkradały się pośród drzewa, usypiając liście i kołysząc trawy. W świetle słońca .......tańcowały?

dodane na fotoforum:

• Babie lato