Grób Michała Anioła

Florencja to skarbiec sztuki. Już w XIX wieku była uważana za najpiękniejsze miasto Włoch, choć wielkie i zatłoczone. Liczba pałaców przytłacza, wnętrza wypełnione dziełami sztuki olśniewają. Jednak idąc wąskimi uliczkami w stronę katedry mijamy zaniedbane, odrapane domy strasznie kontrastujące z piękną kopułą duomo . Piazza del Duomo to estetyczny majstersztyk. Najbardziej chyba znany obiekt Florencji to katedra Santa Maria del Fiore (Duomo; Matki Boskiej Kwietnej) z wielką kopułą i piękną kampanilą.(dzwonnicą) Kopuła pozostaje do dzisiaj największą na świecie zbudowaną z cegieł. Złota kula z kopuły w czasie wielkiej wichury, gdzieś na początku siedemnastego wieku, została strącona przez wiatr i wybiła dziurę w chodniku za Katedrą. Po jakimś czasie kulę na nowo przytwierdzono, a dziurę przykryto okrągłą, marmurową płytą, o której pochodzeniu mało kto ma dziś pojęcie.
Katedra z zewnątrz jest pięknie zdobiona marmurami o różnym kolorze oraz freskami ,w środku - ascetyzm i surowość. Idąc nawą główną w stronę ołtarza dookoła rozprzestrzenia się półmrok i chłód. Dopiero kiedy w zasięgu naszego wzroku ukaże się wspaniała kopuła, ozdobiona freskami, katedra pokazuje swoje prawdziwe oblicze. Dzięki surowości wnętrza , kopuła daje należyte wrażenie wielkości i piękna. Jest tu mało zdobień dlatego też wyróżnia się w kopule wielki fresk "Sąd Ostateczny".
Baptysterium św. Jana – Battistero di San Giovanni jest jednym z najstarszych budynków miasta, zbudowany na planie ośmiokąta. Do katedry wchodzi sie drzwiami. Ale nie byle jakimi, o nie. Jest znane ze swych 3 par rzeźbionych drzwi wykonanych z brązu, szczególnie ostatnich, zwanych "Bramy Raju"
To Drzwi Raju, obrazujące 10 scen ze Starego Testamentu wraz z postaciami biblijnymi i współczesnymi twórcy artystami.
obienie zdjęcia jest czystą ekwilibrystyką. Wcale nie dziwię się mieszkańcom, że nie lubią turystów, choć z nich żyją.
Trudno mi zachwycać się renesansowymi palazzi, skoro całą uwagę muszę koncentrować na przebijaniu się przez ludzi.
Za 8 euro zdecydowaliśmy się pokonać ok. 450 schodów żeby wejść na samą górę i podziwiać widok na miasto , a tam ……. wszędzie czerwone dachy .
Giotto Dzwonnica usytuowana w historycznym centrum jest zbudowana na podstawie kwadratu. Jej wysokość wynosi 84 metrów, boki mają 14 m szerokości i trochę trzeba się zmęczyć, pokonując 414 stopni, ale widok na Florencję roztacza się wspaniały. a horyzont kończą toskańskie wzniesienia, co daje wrażenie uporządkowania całości. I w dole plac tętni życiem, oprócz turystów jest tutaj pełno handlarzy. Wędrując w stronę rzeki Arno dochodzimy do kolejnego placu, PIAZZA DELLA SIGNORIA
Na uliczkach dookoła tego placu wychowywał sie Dante
Ale Piazza della Signoria to przede wszystkim pomniki. Stoją dookoła, monumentalne, i bardzo dokładnie oddają szczegóły ludzkiej anatomii. Bo oczywiście te pomniki to golasy. Niektóre z tych rzeźb sa jedynie kopiami, niektóre to oryginalny. Ale wszystkie przedstawiają ważne wydarzenia zżycia miasta. Dawna siedziba Medyceuszy przypominająca nieco fortecę to jeden ze znaków rozpoznawczych miasta. A to tylko perełki na początek. Przed pałacem można podziwiać szereg ciekawych rzeźb, z Dawidem Michała Anioła na czele (replika, oryginał bezpieczny w muzeum).
W Galleria dell Accademia stoi Dawid, najbardziej znana rzeźba Michała Anioła.
Stąd już blisko do galerii Uffizi . Co ciekawe większość dzieł prezentowanych w galerii powstało na miejscu, we Florencji, w czasach największej świetności miasta rządzonego przez rodzinę Medyceuszy. Prace znajdujące się w rodzinnej kolekcji zostały przekazane miastu i wystawione w gmachu, który niegdyś był budynkiem administracyjnym - włoskie słowo uffici oznacza biura. Wypełniona jest obrazami mistrzów do najpiękniejszych obrazów: "Wenus z Urbino" Tycjana,
"Madonna ze szczygłem" Rafaela,"Narodziny Venus" Botticellego.Trochę Irytował mnie jednakże fakt umieszczania za szkłem najbardziej cennych olejów. Nie znoszę tego, gdyż przypomina mi to lizanie cukierka owiniętego w celofan. Szkło rozprasza światło, barwy i kontury, nie czuję wówczas faktury płótna ani tych fluidów, które czasem zdają się emanować z obrazu. Urzekła mnie jedna ze słynnych Madonn Rafaela, cudownie stonowana „Madonna Wielkiego Księcia”.
Trzeba było poczekać aby wejść., ale warto po stokroć warto! W międzyczasie można kupić pamiątkę lub obejrzeć portrety
ulicznych artystów.
Ponte Vecchio – widok dość niesamowity. Ponte Vecchio to most na Arno, który zbudowany w 1345 r. z kamienia, o konstrukcji segmentowych łuków, był na owe czasy osiągnięciem inżynierskim. Na moście znajduje się dwupoziomowa galeria. Na piętrze było przejście łączące pałace Medicich (Pitti z Vecchio), nie musieli się oni mieszać z tłumem i narażać na niebezpieczeństwo... Pod korytarzem są kramy i sklepy. Jest to miejsce ciągle żyjące, pełne sklepików z biżuterią, od złota jest aż żółto. Niesamowite wrażenie robią przybudówki doklejone do mostu jak jaskółcze gniazda, podparte od dołu drewnianymi belkami. Że też to się jeszcze wszystko kupy trzyma....? dąc wzdłuż rzeki Arno napotkamy dziesiątki kłódek zapiętych na ulicznym łańcuchu podpisanych imionami. Zakładają je pary narzeczeńskie w dowód swojej wzajemnej miłości. Piękna tradycja, która na prawdę robi wrażenie

Po drugiej stronie Arno stojący na wzgórzu, z panoramą na Florencję chyba najstarszy kościół miasta - San Miniato al Monte.
Nie sposób nie zwiedzić też Basilica di Santa Croce. Kościół budowany przez Franciszkanów w latach 1294-1442, jest największym kościołem franciszkańskim na świecie. Kościoł św. Krzyża. Trójnawowa, gotycka bazylika została zaprojektowana na planie krzyża egipskiego (w kształcie litery T). Nawy oddzielają od siebie rzędy ośmiobocznych filarów połączonych zaostrzonymi łukami arkad. W konstrukcji dachu nawy głównej zastosowano otwartą więźbę związaną. To także miejsce pochówku wielu znamienitych ludzi, m.in. Michała Anioła, Dante Alighieri, Galileusza, Gioacchina Rossini’ego , Niccolò Machiavelli’ego.: Michała Anioła, Machiavellego, Galileusza, Gioacchina Rossiniego, jest cenotaf Dantego (spoczywa w Rawennie) itd. Ściany pokrywają freski Giotta, jego uczniów i naśladowców.
Bogate florenckie rody fundowały kaplice, co zapewniało im wieczny spoczynek w świętym miejscu. Dzięki dawnym sponsorom, dzisiaj możemy podziwiać dzieła wielkich artystów. Na fasadzie można zobaczyć zegar słoneczny oraz sferę armilarną We Florencji na każdej ulicy można usłyszeć, niczym w wierzy Babel, prawie wszystkie języki świata, od angielskiego przez arabski, a na japońskim kończąc. Piękne są też wyroby papiernicze ,piękne papeterie, zeszyty, kalendarze czy notesy ,które warto kupić na pamiątkę. Paniom przyjemność sprawi podróż wśród tysięcy kramików i sklepików Placu Handlowego. Wąskie uliczki, ukwiecone parapety i balkony. Sklepiki, w których do wyboru, do koloru - makarony o wszelakich kształtach, likiery, wina, oliwy, formaggio, oliwki, warzywa, owoce, słodkości... Chciałabym spróbować wszystkiego, wszystko mi się podoba, te kolory i zapachy nęcą i urzekają...
Panowie zapewne docenią niesamowity widok na Florencję jaki rozciąga się z Piazzale Michelangelo, leżącym na lewym brzegu Arno.
Polecam wszystkim też książkę "Udręka i ekstaza" Irvinga Stone'a. opowiadająca o życiu i twórczości Michała Anioła geniusza Odrodzenia, jest jednocześnie fascynującym przewodnikiem po renesansowej Florencji . A kiedy lekko zapada zmierzch i maluje swoje dziwne obrazy na wiekowych i pięknych architektonicznie budynkach….. kawiarniane ogródki nadal kuszą. Przysiądźmy na chwilę, by wypić espresso. Przysiądźmy, by zjeść melonowe lody, które nigdzie indziej nie smakują tak jak tam… poczujmyatmosferę miasta. To coś niezwykle ulotnego, odczucie na które składa się mnóstwo większych i mniejszych elementów