za oknem
niebo leje się milionem łez
mrok na powiekach już siada

a my sobą oswojeni - drżymy
jak ciche prośby wiatru na liściach
gdy błogie szepty na skroni składasz

i kocham
twoje oczy płonące pożądaniem
gdy oddechy pragnień nas budzą
a dłonie obłędnie rzeźbią linię bioder

i smak kawy podanej przed śniadaniem

tak otulona ażurem melancholii
czekam na świt twoich powiek


~ Gracjaa 12.09.2013