Oto jest sobie róża:
doskonała w każdym
momencie-swego istnienia.
W ślicznie
rozwiniętym
kielichu
nie ma żadnego
braku;
w pojedyczym pąku
,zanim jeszcze
rozkwitnie,
już przeżywa w
pełni całe
swe życie.
W każdej chwli....
natura tego kwiatu
jest zadowolona
i on sam
zadowala naturę.
Dla róży
czas nie istnieje.
A człowiek -
albo odkłada
coś na przyszłość,
albo
rozpamiętuje coś
z przeszłości.
Nie żyje teraźniejszością,
ale, odwracając wzrok,
opłakuje przeszłość
albo też,
nie zwracając uwagi
na otaczające
go wspaniałośći,
wysila się ,
aby przewidzieć te,
które ewentualnie
czekają
go w przyszłości.
Nie poczuje się,
szczęśliwy i silny,
dopóki,
tak jak róże,
nie nauczy się
żyć zgodnie
z naturą
w tereźniejszości,
ponad czasem.