(2)
Klasztor Cystersów (przybyli oni do Portugalii w 1138 roku) ufundował w 1153 roku Afonso I Henriques dla upamiętnienia swojego zwycięstwa nad Arabami pod Santarem, które miało miejsce w 1147 roku. Był także symbolicznym prezentem portugalskiego władcy dla opata Bernarda z Clairvaux (1090-1153). Prace nad budową ruszyły w roku 1178, a główne zabudowania opactwa i kościół zostały ukończone w 1252 roku. Mnisi wprowadzili się do budującego się klasztoru w 1223 roku. Klasztor otrzymując szerokie uprawnienia z rąk królewskich już pod koniec XIII wieku zyskał wielkie wpływy, stając się najpotężniejszym w Portugalii. Jurysdykcja sprawowana przez zakonników nad 12 miastami i 3 portami morskimi przynosiła zakonowi ogromne zyski, jak również prestiż polityczny. Opactwo stało się ośrodkiem nauki, kultury, polityki a nawet nowoczesnej agronomii. Już w 1269 roku uruchomiono szkołę przyklasztorną, zaś tutejsza biblioteka rękopisów była jedną z największych w Portugalii. Jednak opływający w bogactwa braciszkowie z upływem stuleci zaczęli prowadzić ekstrawagancki i wystawny tryb życia. Upadek i zepsucie moralne nie licowały z regułą cysterską. Klasztor tonął coraz głębiej w oparach wina i rozpusty. W 1810 roku operujące tu wojska francuskie zdewastowały kompleks i wywiozły m.in. bibliotekę. Kolejne zniszczenia i grabież miały miejsce w czasie wojny domowej w 1834 roku - wtedy też usunięto stąd zakonników. Pamiętać trzeba, że w najlepszym okresie istnienia opactwa liczba zakonników oscylowała wokół 1000!
