SAMOTNOŚĆ

Moja samotność
jest jak drapieżca.
Skrada się cicho
na miękkich łapach
by pochwycić moją niepewność
za gardło.
W dzień
oddzielam się
od strefy spotkania z nią
zasiekami z szorstkich słów,
nerwowych ruchów,
pozą arogantki.
Próbuje mnie podejść
wabiąc czułymi słowami
i dotykiem
jedwabistych obietnic.
Jedynie dzień
odstrasza ją skutecznie
oślepiając siłą
i moim brakiem wiary
w romantyczną kolej rzeczy.
Jednak nadchodzą chwile
gdy wyczuwam
na duszy
ślady jej szponów...