St. Mawes Castle

Zamek St Mawes (korn.: Kastel Lannvowsedh) to fort artyleryjski zbudowany przez Henryka VIII w pobliżu Falmouth w Kornwalii w latach 1540-1542. Droga wodna Carrick Roads u ujścia rzeki Fal. Zamek został zbudowany pod kierunkiem Thomasa Treffry'ego na wzór liścia koniczyny, z czterokondygnacyjną wieżą centralną i trzema wystającymi, okrągłymi bastionami, które tworzyły platformy strzelnicze. Początkowo był uzbrojony w 19 sztuk artylerii, przeznaczonych do użycia przeciwko wrogiej żegludze, działając we współpracy z siostrzanym zamkiem Pendennis po drugiej stronie ujścia. Podczas angielskiej wojny domowej St Mawes był trzymany przez rojalistów, popierających króla Karola I, ale poddał się armii parlamentarnej w 1646 roku w końcowej fazie konfliktu.

Zamek służył jako fort przez XVIII i XIX wiek. Na początku lat 50. XIX wieku obawy przed nowym konfliktem z Francją w połączeniu ze zmianami w technologii wojskowej doprowadziły do ​​przebudowy fortyfikacji. Przestarzały zamek Henrician został zamieniony na koszary, a pod nim zbudowano pokaźne baterie dział, wyposażone w najnowszą artylerię morską. W latach 80. i 90. XIX wieku na rzece Fal ułożono pole minowe z napędem elektrycznym, obsługiwane z St Mawes i Pendennis, a nowe, szybkostrzelne działa zostały zainstalowane w St Mawes, aby wesprzeć tę obronę. Jednak po 1905 roku broń St Mawes została usunięta, a w latach 1920-1939 była wprowadzona przez państwo jako atrakcja turystyczna.

Przywrócona do służby w czasie II wojny światowej artyleria morska i działo przeciwlotnicze zostały zainstalowane na zamku, aby bronić się przed niebezpieczeństwem niemieckiego ataku. Po zakończeniu wojny St Mawes ponownie powrócił do użytku jako atrakcja turystyczna. W XXI wieku zamek jest obsługiwany przez English Heritage. Zamek ma wyszukane, rzeźbione XVI-wieczne dekoracje, w tym potwory morskie i gargulce, a historyk Paul Pattison opisał to miejsce jako „prawdopodobnie najdoskonalszy ocalały ze wszystkich fortów Henryka”.


Kornwalia 2021