To kiełzno, które Siws ma w pysku to moja osobista porażka "wychowawcza". Zarzekałam się, że go nigdy nie użyję, ale okoliczności nie bardzo pozostawiły mi wybór...
Szansie w nowej stajni jest po prostu ZA DOBRZE - karmionka, czyszczonka, padoczki - wszyscy na nią chuchają i dmuchają, więc Siwsowi zdarza się odmawiać współpracy, cwaniakować, ciągnąć do stajni (ooo, w stronę stajni, to my robimy wyższe ujeżdżenie ostatnio - ciągi, pasaże i piaffy, bo czemu reszta koni je, a ona pracuje??).
Jest mi straszni przykro, bo tak bardzo się staram, żeby było jej jak najlepiej, a ona zachowuje się ja niedojeżdżona trzylatka, która nie za bardzo wie, o co chodzi....
Nawet z Wiedźmą zaczęła dyskutować ostatnio, co wcześniej nigdy się nie zdarzyło... Przy czym w terenie to złote konisko i nawet pierwsza chodzi!
Na tej jeździe ze zdjęcia siedziałam jak na szpilkach, w oczekiwaniu na to, co się może wydarzyć - nawet Wiedźma przyznaje, że nigdy nie widziała mnie tak spiętej - a ja po prostu czekałam, kiedy zaliczę jakąś zapierającą dech w piersiach glebę, albo ślizg po mokrej trawie...
Tak bardzo chciałabym zrozumieć mojego konia...