Pogoda sprzyja radosnemu nicnierobieniu... Idę spać późno, wstaję jeszcze później.
Mariana nie wypuścili - może zrobią to koło piątku, a może w poniedziałek, którz to wie...

Ja się już przyzwyczaiłam do samotnego siedzenia w domu. Mam porządek jak nigdy, wszystko poukładane, wszystko na miejscu, pies w łóżku...

Wczoraj zabraliśmy Tundrę do szpitala - pierwszy raz widziałam ją warczącą - na widok Mariana. Nie wiem, czy go nie poznała, czy chodziło o zapach, ale przez chwilę miałam wrażenie, że się na niego rzuci. Mańkowi przykro, mnie się chciało śmiać. Będzie gorzej, kiedy Tuś skojarzy, że ten śmierdzący facet zabiera jej miejsce w łóżku :P

Od jutra nockowy czteropak w pracy, dobrze by było, żeby Mariano wylazł z odosobnienia, to i pies nie będzie siedział sam tyle czasu.

Rozleniwiłam się okrutnie... Przeokrutnie...