Dwa kompletnie różne konie, dwie kompletnie różne techniki, dwa inne najazdy...
Jednak wolę Siwsa. Siws jest pewniejszy, lepiej sobie radzi z mierzeniem odskoku i podskakuje tyle ile trzeba, żeby nie zrzucić.
Brawura jest nierówna - jeszcze tego nie potrafi. Raz ledwo się przetoczy, za drugim razem ma odskok jak do potęgi.
Inna sprawa, że na Siwej jedyne co robię, to ją kieruję na przeszkodę, więc trywialnie mówiąc nic nie robię. A z Burką trzeba popracować, dać sygnał, tu puścić, tam przytrzymać...
Dzisiaj było bardzo dobrze. Jutro zaczynamy kombinacje norweskie z Pączkiem :)


Jest piknie :)
Brawur - nierówna, nie potrafi sobie wymierzyć odskoku, trzeba jej pilnować w każdym momencie, ale odważna jest pierona i kosmicznie szybko się uczy, choć skakać jej się specjalnie nie chce i robi to bardziej z umiarkowanym zainteresowaniem niż z entuzjazmem.

Siws - w zasadzie skacze sama, jedyne zadanie jeźdźca polega na "sterowaniu" na przeszkodę, ale jak już ją zobaczy to i tak sama na nią naparza, po skoku cieszy się jak dziecko, uwielbia kicajki i to widać. Ale wiem, że przy obcych koniach i obstawieniu ludxmi parkuru nie przejedzie, bo sfocha. Poza tym w związku ze szpatem, to hopsamy tylko okazyjnie i niezbyt często.

Zawody startuje Brawur, jak wiadomo. Przepchniemy się jakoś przez LL, dla samego doświadczenia. Da z siebie wszystko, bo jest ambitna, ale nie dlatego, że specjalnie to lubi. Dlatego po zawodach wrócimy do pracy ujeżdżeniowej i bezstresowych terenów, odłożywszy skoki do przyszłego roku.

Przydarzyły mi się zajebiste konie. Otaczają mnie zajebiści i mądrzy ludzie, którzy znają się na koniach. Mam w życiu jednak kupę szczęścia - przynajmniej w sprawie koni. Aż chce się krzyknąć NARESZCIE!!!

Mario we wtorek wychodzi. Będzie dobrze...