Stary Kościół Farny w Białymstoku

Zespół kościoła katedralnego p.w. Wniebowzięcia NMP składa się z dwóch kościołów zespolonych ze sobą: starego, późnorenesansowego kościółka z 1617 roku i nowej neogotyckiej świątyni oraz barokowej plebanii.
Początki świątyni związane są z osobą marszałka Wielkiego Księstwa Litewskiego - Piotrem Wiesiołowskim, który ufundował w 1617 roku murowany Kościół Farny. Na początku XX wieku zbudowano obok niego wielką bazylikę w stylu neogotyku wiślano-bałtyckiego, wg projektu Józefa Piusa Dziekońskiego, która miała zaspokoić potrzeby rosnącej wspólnoty chrześcijańskiej w Białymstoku. Odtąd obie budowle współgrają ze sobą. 5 czerwca 1991 roku Jan Paweł II, podczas wizyty w Białymstoku erygował diecezję białostocką, a kościół ustanowił katedrą nowej diecezji. Stary Kościół Farny wewnątrz posiada bogate, późnobarokowe wyposażenie. Na uwagę zasługuje Epitafium Izabelli Branickiej - haftowana tkanina z 1811 roku. W kościele po raz pierwszy zabrzmiały utwory poety Franciszka Karpińskiego, związanego przez pewien czas z Białymstokiem. Świątynia stanowi mauzoleum rodzinne rodu Gryfitów-Branickich, pochowane jest tu serce Jana Klemensa Branickiego. Nowy neogotycki kościół posiada aż 6 wartych uwagi ołtarzy, a także marmurową ambonę i pochodzące z 1905 roku organy.

dodane na fotoforum: