moje bliskie wędrówki... w Inowrocławiu 1/6

Inowrocław zwany jest „miastem na soli", ponieważ płytko pod powierzchnią ziemi zalegają potężne pokłady tego surowca. Według archeologa prof. Aleksandry Cofty-Broniewskiej już w starożytności nasi przodkowie umieli pozyskiwać sól ze słonych źródeł, co stało się przyczyną powstania w czasach rzymskich Askaukalis, emporium handlowego, położonego na szlaku bursztynowym przy przeprawie przez Noteć. Na przełomie er na obszarze dzisiejszego Inowrocławia czynna była - pierwsza w świecie! - tężnia solankowa, która służyła pozyskiwaniu soli ze słonych źródeł. W państwie średniowiecznym Inowrocław odgrywał znaczącą rolę, a sól była jednym z towarów, którymi kupcy handlowali przemierzając drogę z głębi lądu ku Bałtykowi. Również współcześnie, na przełomie XIX i XX wieku sól leżała u podstaw rozwoju przemysłu: w mieście powstały m.in. kopalnia soli z warzelnią, zakłady sodowe i huta szkła, w oparciu o sól i solankę rozwinęło się uzdrowisko. W końcu XX wieku ze względów bezpieczeństwa zatopiono kopalniane korytarze. Na szczęście po kopalni pozostały liczne pamiątki, które prezentowane są na wystawie solnictwa.
Jednak moim zdaniem sól nadal pozostała bardzo ważna dla miasta. Gdyby nie ona nie byłoby sanatoriów ani kuracjuszy. Przecież to inowrocławska solanka jest tutaj głównym czynnikiem leczniczym

dodane na fotoforum: