...ciekawa legenda....

...według niej mnich imieniem Sumanathera z Sukhothai miał sen. We śnie usłyszał on głos, który nakazał mu wybrać się do Pang Cha i poszukać jakiejś relikwii lub szczątek. Następnego dnia wyruszył w drogę. Gdy dotarł na miejsce znalazł kość, którą uznano za kość pochodzącą z barku Buddy. Kość ta miała magiczne właściwości, świeciła, znikała, poruszała się sama oraz potrafiła się komunikować. Mnich zabrał ja więc do panującego wtedy króla Dharmmaraja.Chciwy król Dharmmaraja wystawił huczną ceremonię na przyjazd mnicha, jednak kość nie wykazała się żadnymi szczególnymi właściwościami w obecności króla. Nie wierząc mnichowi, poirytowany władca nakazał mu zatrzymać kość.

Natomiast władca północnego królestwa Lanna, król Nu Naone kiedy dowiedział się o cudownej kości i zaprosił mnicha do siebie. W roku 1368 za pozwoleniem króla Dharmmaraja, mnich Sumanathera zawiózł relikwię do miejsca, w którym obecnie znajduje się miasto Lamphun (w północnej Tajlandii niedaleko Chiang Mai). Podobno wtedy kość rozdwoiła się na dwie prawie takie same części, jedna była tylko trochę mniejsza od oryginału. Tą właśnie część umieszczono w świątyni Suandok. Większą część relikwii Buddy król Nu Naone umieścił na grzbiecie białego słonia, którego następnie uwolniono na wolność w dżungli. Słoń ten przemierzył drogę aż na wzgórze Doi Suthep, zwanym w tym czasie Doi Aoy Chang (czyli Góra Cukrowego Słonia, ang. Sugar Elephant Mountain) gdzie dotarłszy, zatrąbił trzykrotnie, a następnie zdechł. Odebrane to zostało jako znak i król Nu Naone nakazał wybudowanie świątyni w tym miejscu. Jej budowę ukończono w 1383 rok(z netu).

dodane na fotoforum:

• Tajlandia
• Podróże
• Wspomnienia
• Widoki